هوالشافی
گیاه خواری مطلق یا نسبی ؟
انسان موجودی است که با تمام موجودات هستی تفاوت اساسی دارد هم از لحاظ معنوی و هم از لحاظ جسمی و هم برای اهداف بسیار متفاوتی خلق شده است، شاید مهمترین شاخصه انسان این است که انسان با هدف تکامل و لقاءالله خلق شده است و لازمه رسیدن به این هدف داشتن اختیارات است و داشتن اختیار با تمام ابعاد وجودی انسان در آمیخته است و از جمله تغذیه است که انسان می تواند نوع، ترکیب و نحوه آن را انتخاب نماید بنابراین بعضی ها بر اساس دیدگاه های شخصی یا القایی از جانب دیگران بر مبنای اینکه فکر می کنند این پدیده برای سلامت آنان خوب است، شروع می کنند به گیاه خواری مطلق، غافل از اینکه بدن انسان دارای اجزایی است که برای بازسازی و نوسازی آنها به محصولات حیوانی نیز نیاز مبرم دارد
ازجمله این اجزا می توان به دیواره سلول های بدن اشاره نمود که تمام قسمت های بدن از همین سلول ها تشکیل شده است و در این دیواره ها یک جز بسیار عمده کلسترول است و کلسترول در محصولات گیاهی وجود ندارد و چون استحکام و انعطاف سلول های بدن و در نتیجه کل بدن وابسته به کلسترول است بنابراین افرادی که گیاه خواری مطلق می کنند نه تنها به خود و سلول های بدن خدمتی نمی کنند، بلکه موجب بی استحکامی و شلی و خشکی سلول ها و کل بدن می شوند و چه بسا بسیاری از اختلالات و بیماری هایی که امروزه در جوانان دیده می شود (همانند بیماری های مفصلی) ناشی از همین مسئله باشد
البته بدن ما طوری خلق شده است که ما حدود هشتاد تا نود درصد گیاه خوار هستیم و احادیث و روایاتی که به ما رسیده است هم توصیه به مصرف کمتر گوشت دارد و حداکثر مصرف گوشت در روایات هفته ای دو تا سه بار است ولی ما حداقل مصرف گوشت هم داریم که آن چهل روز یک بار است یعنی در دین اسلام تشویق به گیاه خواری نسبی داریم ولی گیاه خواری مطلق مردود می باشد
دکترحسن اکبری
متخصص و دانشیار آسیب شناسی سلولی
محقق و مدرس طب اسلامی ایرانی
