هوالشافی
عمر کوتاه یا عمر طولانی؟
بدن ما از میلیارد ها سلول تشکیل شده است و این سلول ها بافت ها و اعضای مختلف بدن ما را می سازند، اگر سلول ها درست کار کنند بافت ها و اعضایی مثل قلب، کبد، کلیه ها، ریه ها و مغز ما درست کار می کنند و ما هم سالم هستیم و اگر عملکرد سلول های بدن دچار اختلال و نقص گردد، بافت ها و اعضا دچار اختلال عملکرد می شوند و ما بیمار می شویم
ضمانت عملکرد صحیح سلول های بدن ما در گرو کافی بودن میزان انرژی لازم برای کار هر یک از اندامک های داخل سلول ها مثل میتوکندری ها، رتیکولوم اندوپلاسمیک صاف و خشن، دستگاه گلژی، لزوزوم ها است، تغذیه صنعتی امروز که ریشه در فرهنگ غربی دارد عمدتاً موجب کاهش انرژی عملکردی این اجزاء سلولی شده است و این ارمغان غرب برای زندگی مردم است:
جایگزینی روغن های نباتی صنعتی شامل مایع، جامد و مخصوص سرخ کردنی به جای روغن های کنجد، زیتون و روغن های حیوانی طبیعی
جایگزینی گوشت گاو و مرغ به جای گوشت گوسفند
جایگزینی مواد صنعتی مثل انواع سس ها و رنگ های غذایی به جای ادویه جات سنتی مثل زرد چوبه، زعفران و فلفل سیاه
جایگزینی قند و شکر سفید به جای خرما و انجیر و کشمش و انواع شیره های طبیعی
جایگزینی آرد سفید سبوس گرفته به جای آرد قهوه ای دارای سبوس طبیعی
جایگزینی برنج شلتوک گرفته به جای برنج سبوس دار
جایگزینی نمک خالص محتوی سدیم و کلر و اضافه کردن ید مولکولی به آن که قراردادن دو سم در کنار هم است به جای نمک طبیعی که خود دارای ید و سایر مواد لازم برای سلول های بدن ماست
جایگزینی آب کلر دار و حاوی وایتکس به جای آب طبیعی جوشیده شده
جایگزینی انواع نوشابه های کولا دار و ماءالشعیرهای صنعتی فراهم شده از اسانس و شکرهای صنعتی به جای انواع شربت های عسل و عرقیات سنتی
و وارد کردن گوجه فرنگی و رب آن بعنوان جزء لاینفک غذاها
نمونه هایی از این تهاجم وسیع به سلامت جامعه ماست که موجب کاهش طول عمر مردم ما شده است ولی در عین حال ادعا می شود که امروزه متوسط عمر انسان را توانسته اند با همین روش ها افزایش دهند، در حالی که این یک ادعای دروغ بیش نیست
البته این نکته درست است که در قدیم به علت مرگ و میرهای دست جمعی در اثر بیماری های واگیردار مانند وبا و طاعون، مردم میانگین عمر کمتر داشته اند، چون در این مرگ و میر ها اغلب کودکان طعمه بیماری می شدند و لذا جمع سن کودکان با افراد کهنسال در قدیم میانگین سن جامعه را پایین آورده است، ولی یادمان باشد که امروزه کمتر کسی است که به سن پنجاه و شصت سالگی برسد و یک بیماری واگیردار خطرناک مثل دیابت، فشار خون، گرفتگی عروق قلبی، انواع سرطان، بیماری های خود ایمنی، اضافه وزن، ناراحتی گوارشی و سوء هاضمه و یبوست مزمن را نداشته باشد و دیگر از آن عمرهای طولانی بالای صد سال که در تاریخ ما به فراوانی ذکر شده است خبری نیست و بسیاری از مردم یا عمرها در حد پنجاه، شصت سال دارند و یا در بیست سال آخر عمر که به سختی به هفتاد و هشتاد و ندرتاً به نود سال می رسد دائماً با انواع بیماری ها دست به گریبان هستند و لازم است به طور مرتب انواع دارو های شیمیایی را برای کنترل دیابت، فشار خون، بیماری های قلبی و غیره مصرف نمایند و دست آخر هم آلزایمر در کمین نشسته است و به اینها باید انواع جراحی ها و دوخت و دوزها و لیزر درمانی های عروق چشم و سایر نقاط بدن را اضافه نمود
بنابراین آنچه امروزه افزایش متوسط عمر جامعه اعلام می شود کاهش بیماری های واگیردار به علت ضد عفونی کردن آب مصرفی مردم است که باز در طولانی مدت موجب آسیب سلولی بعلت اثرات سمی کلر برروی سلول ها و کم کردن عمر خواهد بود
حال اگر تغذیه مردم اصلاح شود و نحوه غذا خوردن و ترکیب آنها آنگونه که فرموده قرآن و اهل بیت علیهم السلام است باشد و منابع آب و میوه ها و سبزیجات از مواد شیمیایی عمدی که به آنها اضافه می شود پاک گردد، آنموقع است که می توانیم جمعیتی داشته باشیم که تا سن بالای صد سال سالم باشند و نیازی به مصرف داروهای شیمیایی نداشته باشند و از فکر و ذهن مردم تا زمان مرگ، در جهت شکوفایی، بالندگی و گسترش دانش و فن آوری استفاده شود. نه اینکه همه افراد مسن جامعه به نحوی درگیر بیماری های خود باشند و نتوان از تجربه های گرانبهای آنان استفاده نمود
در بسیاری از کشورهای پیشرفته هم که ادعا می شود مردم عمر طولانی دارند باز اغلب بعد از شصت سالگی با بیماری ها دست به گریبان هستند و به زور جراحی و دارو ها زنده می مانند و اغلب آلزایمر روی قوای ذهنی آنان اثر منفی دارد. حال آنکه علمای ما مثل حضرت امام (ره) و آیت ا… اراکی، بهجت، مرعشی نجفی و گلپایگانی تا نزدیک 90 تا 100 سالگی کاملاً هوشیار و مشغول به تحقیق و تدریس بوده اند
