گرمی و یا سردی، خرافات یا واقعیت؟

هوالشافی

گرمی و یا سردی، خرافات یا واقعیت؟

از زمانیکه پای طب مدرن به عرصه پزشکی باز شده است دائماً مناقشه ای بین دکترهای این طب و اطبای طب سنتی در حال انجام است که از یک طرف گفته می شود اینها همه خرافاتی بیش نیست و پایه و اساس علمی ندارد، چرا که مثلاً وقتی ما دماسنج را داخل کشمش که شما می گوئید گرم است و یا داخل غوره که شما می گوئید سرد است می گذاریم دماسنج هیچ تغییری نمی کند

از طرف دیگر حکما و اطبای طب سنتی و حتی بسیاری از روایات، اساس و پایۀ طب را اعتقاد به گرمی و سردی می دانند، بطور مثال در آنجا که در روایتی امام صادق علیه السلام با طبیب هندی مباحثه علمی می فرمایند: به این نکته اشاره می کنند که ما ضایعات گرم را به سردی و ضایعات سرد را به گرمی درمان کنیم و شفا را به خدا وا می گذاریم، پس باید یک یا چند توجیه علمی جامع و مانع بتواند اصول اعتقاد به گرمی و سردی را توضیح دهد

:سه نظریه در مورد گرمی و سردی وجود دارد که عبارتند از

 خرافی بودن این نظریه است که کلاً بحث گرمی ها و سردی ها را غیر علمی می دانند

 میزان کالری آزاد شده در اثر متابولیسم یا سوخت و ساز ماده در سلولها، منهای انرژی مصرف شده برای آزاد کردن این انرژی نهفته در ماده غذایی خورده شده، تعیین کنندۀ گرمی یا سردی آن مادۀ غذایی است

غذاها یا سایر مواد وارد شده به سلولها می توانند مثل گاز و ترمز خودرو عمل کنند و باعث پر کارتر شدن یا کم کارتر شدن سلول ها شوند و از راه افزایش یا کاهش سوخت و ساز سلولی موجب گرم تر شدن یا سرد تر شدن بدن شوند که البته این مورد بخصوص در مورد داروهای گیاهی بسیار بیشتر صدق می کند، مانند: گرم کننده های غیر شیرین مثل: زنجبیل و زعفران که روماتیسم را درمان می کنند

واقعیت اینست که گرمی ها و سردی ها وجود دارند و جزءِ خواص فیزیکی و شیمیایی همه مواد اطراف ما هستند اما در مورد نظر اول که کلاً اعتقاد به گرمی و سردی را خرافه می داند و با قرار دادن دماسنج در عسل و آبغوره می گویند: ببینید دماسنج یک دما را نشان می دهد، باید عرض کنم که اگر شما دماسنج را داخل بنزین سوپر و نفت چراغ همزمان بگذارید دماسنج آیا انرژی ذخیره شده در آنها را نشان می هد؟ در مورد اورانیم چطور؟ باید دانست که آزاد شدن انرژی در فرایند سوخت و ساز  مواد در داخل سلولها بسیار با هم تفاوت دارد و همچنین میزان انرژی که باید سلول هزینه کند تا از یک غذای با طبع سرد انرژی آزاد کند بسیار بیشتر خواهد بود تا از یک غذای با طبع گرم، بطور مثال: قندها برای سوختن در سلولها بسیار آماده اند در حالیکه پروتئین های پیچیدۀ گوشت گاو یا ماهی برای تبدیل شدن به انرژی خیلی باید انرژی جذب کنند تا انرژی نهفته خود را آزاد نمایند، درست مثل فرق ریختن بنزین سوپر در باک خودروی سواری با نفت سفید چراغ، کدام یک بهتر می سوزد و با صرف انرژی کمتری ایجاد انرژی بیشتری می کنند؟

پس باید بدانیم گرمی ها و سردی های تمام مواد و موجودات و حتی مکان ها و زمانهای مختلف خرافه نیست و ریشۀ علمی و منطقی دارد منتها ما باید با دقت بیشتر و تحقیقات بنیادی درک بهتری از موضوع پیدا کنیم و از این خواص برای درمان بیماریها استفاده کنیم

دکتر حسن اکبری

متخصص و دانشیار آسیب شناس سلولی

محقق و مدرس طب اسلامی ایرانی