علت سکته قلبی روش های درمان سکته قلبی

سکته قلبی به عنوان یک عارضه قلبی-عروقی میتواند به چندین نوع تقسیم شود. دو نوع اصلی سکته قلبی عبارتند از:

سکته قلبی از نوع عروق کرونری (Myocardial Infarction, MI): این نوع سکته قلبی به دلیل انسداد یا کاهش جریان خون در عروق کرونری قلب رخ میدهد. عروق کرونری عبارتند از عروقی که قلب را تغذیه میکنند. سکته قلبی از این دسته میتواند دو زیرنوع داشته باشد:

سکته قلبی از نوع ST-elevation myocardial infarction (STEMI): در این نوع سکته قلبی، قسمتی از عضله قلبی به دلیل انسداد کامل عروق کرونری تخریب میشود. این نوع سکته قلبی از اهمیت بالایی برخوردار است و نیاز به درمان فوری دارد.

سکته قلبی از نوع Non-ST-elevation myocardial infarction (NSTEMI): در این نوع سکته قلبی، انسداد عروق کرونری نسبت به STEMI کمتر شدید است، اما باعث تخریب قسمتی از عضله قلبی میشود. نیاز به درمان فوری دارد اما ممکن است میزان خرابی قلب کمتر باشد.

سکته قلبی بدون انسداد عروق کرونری (Myocardial Infarction with Non-obstructive Coronary Arteries, MINOCA): این نوع سکته قلبی وقتی رخ میدهد که علائم سکته قلبی و تغییرات در نمایشگرهای آزمایش خونی مشابه سکته قلبی عروق کرونری وجود دارد، اما انسداد عروق کرونری به میزان قابل توجهی مشاهده نمیشود. MINOCA ممکن است به علت عوامل متعددی مانند تشنج عروقی (اسپاسم عروق)، آسیب به دیواره عروق کرونری، یا عوامل التهابی ایجاد شود.

علاوه بر این دو نوع اصلی، برخی نوع‌های دیگر سکته قلبی وجود دارند که کمتر شایع هستند، مانند سکته‌های قلبی خوش‌خیم و سکته‌های قلبی در افراد جوان بدون عوامل خطر معمول. هر نوع سکته قلبی نیاز به تشخیص و درمان سریع دارد تا از تخریب عضله قلبی جلوگیری شود و عوارض جانبی کاهش یابد. برای تشخیص نوع دقیق سکته قلبی و تعیین روش درمانی مناسب، تست‌های مختلفی مانند الکتروکاردیوگرافی (ECG)، آنژیوگرافی، و آزمایش‌های خونی مورد استفاده قرار میگیرد.